مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
صحبت از مادر که می‌آید هیاهو می‌شود بغض‌هایِ زخمی‌ام بینِ گلو رو می‌شود روضه وقتی روضۀ ناموسی است و کوچه‌ها لطمه و سیلی، نصیبِ طاقِ ابرو می‌شود روضۀ صدّیقه کبرا؛ نه جایِ هرکس است هر کسی مَحرم شود گریه کُنِ او می‌شود ایـنـقـدر تأثـیـر دارد اشک‌هایِ فـاطـمی زمزمی می‌سازد از چشم و چنان جو می‌شود روضه خوان می‌خواند از (در) می‌زنم بر سینه‌ام در خیالِ من تداعی زخـمِ پهـلـو می‌شود مـادرم تا می‌زند شانه به مویِ خواهـرم در دلم غـوغایی از انـدوهِ بازو می‌شود گوشه‌ای کز کردن و ساکت نشستن یک خطاست صحبت از مادرکه می‌آید هیاهو می‌شود |